Bij benadering van het eiland zien we alleen een grote klomp steen, geen huizen, geen stadje. Er is slechts een ankerplaats, in Oranje Baai. Is niet echt een baai waar je nou eens beschermd ligt. We ankeren een beetje achter een dam waarbinnen een kleine aanlegsteiger is waar een roestige vrachtboot roest aan het laden is. Er liggen nog 3 zeilboten op de ankerplaats en verder op zee liggen aan aantal olietankers. We laten de dinghy in het water en tuffen naar het "haventje". Op de kant staat een immigration officer paspoorten te controleren. We spreken af dat wij ons morgen komen melden op zijn kantoor. Is OK.
Aan de oever van de baai ligt een ruine, deels boven, deels onder water. De resten van wat eens een drukke handelskade geweest moet zijn. St. Eustatius was een paar honderd jaar geleden het rijkste eiland van dit gebied. Een vrijhandelszone maakte dat er veel handel werd gedreven en er lagen soms wel meer dan 200 schepen, uit de Amerika's voor de kade. Engeland en Frankrijk voerden intussen oorlog om het bezit van het eiland en er ontstond een driftige wapenhandel. Wapens werden gesmokkeld in lijkkisten! Toen woonden op het eiland 10.000 mensen. Nu is dat slechts 2000.
Oranjestad ligt bovenop de steile wand. We klimmen omhoog via het Slavenpad, heel steil. Naar boven gaat nog wel, maar naar beneden met teenslippers aan is iets moeilijker. Fort Oranje dateert ook uit de smokkeltijd en is wel heel erg mooi gerestaureerd. Oranjestad is eigenlijk maar een dorp. Straten zijn geplaveid van deur tot deur, geen stoepen, en worden bereden door opgepimpte auto's met veel muziek. Wat opvalt na alle andere eilanden is, echt hollands, dat het erg schoon is. We bezoeken de supermarkt waar we met guldens moeten betalen. Gek om dat geld weer te zien. Maar, evenals op st. maarten hebben ze net zo lief amerikaanse dollars.
We eten een burgertje met patat bij de super burger en gaan weer terug naar de boot. We slapen slecht door deining en besluiten daarom, inplaats van de hele in- en uitklaarcircus, het anker te lichten en vroeg te vertrekken. Niet veel gezien, maar toch genoeg om even een indruk te krijgen.
Intussen zijn we al een paar dagen in St. Maarten. Maar daarover later meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten