Mission Control

Tja de reis naar New York begint in Florida. Je komt dan langs Cape Canavaral , het Kennedy Space Center en wat doe je dan? Jackpot !! Op 14 mei gaat de Atlantis de lucht in om het ISS te bevoorraden en van nieuwe accu’s te voorzien. We kunnen er op tijd zijn en ook Kim ziet zo’n lancering wel zitten en boekt snel een weekendje Orlando Titusville.
Donderdagavond zijn we door de brug van de NASA causeway en gaan dan voor anker net buiten de “Restricted area”.
Van daar hebben we een mooi uitzicht op het launchpad 39B dat op slechts enkele mijlen ligt.
Vrijdagochtend halen we Kim op met de dinghy en gaan aan land toch net binnen de restricted area, waarop hoge boetes en gevangenisstraf staat.
We gaan maar even naar de politie die volop aanwezig is en vertellen van onze actie. “This is no issue for me sir, and if it becomes an issue then I will call the sherrif. Have a nice day”
Geregeld.



Dan is het wachten op het grote moment. Inmiddels zijn er al een hoop boten voor anker gegaan en is de stroom bussen over de weg eindeloos.
Op de radio wordt nergens over gesproken dus het aftellen hebben we niet gehoord. Om 14:20 zou die vertrekken en dat gebeurde ook…



Ik heb wel eens Formule 1 auto’s zien accelereren, maar wat hier gebeurt is zo groots. De boot trilde helemaal, je voelt het in je buik en na een aantal seconden is die al uit het zicht. Dit gaat zo onwijs hard!
De gigantische hoeveelheid waterdamp die vrijkomt na de verbranding is prachtig. Je weet in ieder geval welke richting je moet kijken want die shuttle is al lang uit zicht. We zien nog net het loskomen van de boosterraketten, maar voor de terugkeer op aarde (in zee) aan een parachute zijn ze te ver weg. Je zal maar rustig zeilen… of hebben die ook AIS?



De volgende dag hebben we een auto gehuurd en zijn naar het Kennedy Space Center gegaan. Daar krijgen we ook een bustour over het terrein. Lopen mocht niet. Het buitenterrein wordt bewaakt door crocodillen en dat werkt kennelijk goed. We hebben ze inderdaad op wacht zien liggen.

We krijgen de “crawler” te zien waarop de shuttle en de brandstof reketten vervoerd worden naar het lanceerplatform. Deze crawler had een brandstof verbruik van enkele tientallen gallons per meter.




Het lanceerplatform stond er nu een beetje desolaat bij. Er waren nog twee laatste shuttle vluchten gepland waarvan er een is geschrapt omdat het geld voor de lading niet meer bijeen te krijgen is. Ook hier is de crisis doorgedrongen.




We zijn ook in een hal geweest waar een saturnus raket was opgesteld. Groter komen ze niet.



Hiermee zijn de maanreizen uitgevoerd. Als je dan de kleine capsule ziet voor de terugkeer, die voorop de punt zit, dan zie je dat het heel wat brandstof kost om er te komen.

De twee IMAX films over de maanlanding en over de Hubble telescoop waren uiteraard “impressive”.
Ook was er een simulator waarin je ervaart hoe de start voelt van de shuttle. Ze waren vergeten erbij te zeggen dat je een solide gebit moet hebben, want ik weet zeker dat er bij diverse mensen de vullingen uit de kiezen rammelden. De ervaring was leuk. En dan ineens de stilte als de booster raketten losgekoppeld worden en de grote brandstoftank.

In een andere hal kon je in een centrifuge die 3 G krachten ontwikkelt.
Ben er maar niet ingegaan, want daar stonden wel waarschuwingen bij.
In het echt hebben die astronauten een kracht van 9 G te verduren. In de 60-er jaren was er zelfs een die heeft een kracht van 20 G doorstaan.

Het eten was wat minder space age. De hamburgers zijn vet, de Coke’s zijn groot en de koffie niet te drinken. Maar de mensen zijn supervriendelijk.

Een andere lokatie was de “Astronauts Hall of Fame”, waar we de volgende dag zijn geweest

Daar was natuurlijk ook aandacht voor “Houston, we’ve got a problem” bij de Apollo 13 missie. Ook veel aandacht voor de mislukte lanceringen waar toch veel astronauten bij zijn omgekomen. Triest dat je toch veel daarvan niet eens meer weet. Maar ook dat er twaalf mensen op de maan hebben gelopen is al lang geen nieuws meer.



De presentaties waren werkelijk zo mooi. Nieuw is een hele grote bal waarop door computers gestuurde beelden geprojecteerd worden zodat je een naadloos 3D model krijgt van de andere planeten maar ook van de aarde, waarop van alles getoond kon worden van wat de NASA in z’n databank heeft, zoals zeestromen, luchtstromen, hurricanes, vulkaanactiviteit.
Kost wat, maar dan heb je ook wat.



Kennedy Space Center een aanrader.