Alhoewel de Intracoastal waterway ook door New Jersey loopt, nemen wij de route buitenom. Op sommige plekken zijn er bruggen waar we niet onderdoor kunnen en er zijn ook een plekken waar het niet diep genoeg is. De kust van New Jersey is een grote badplaats. De badplaatsen liggen op een landtong en daarachter is weer een prachtig watergebied met diepe en ondiepe meren en rivieren. Er zijn verschillende plekken waar we naar binnen kunnen varen. Onze eerste stop is Ocean City. Er staat veel wind en de inlet is niet al te breed en het water kolkt. Ook op de ankerplek stroomt het water als een gek. Toch slapen we heel lekker nadat we een nacht hadden doorgevaren, maar we vertrekken weer vroeg in de ochtend. De inlet bij Cape May is een stuk rustiger. Cape May is de oudste badplaats aan de oostkust. Het stadje ligt op de punt van de Delaware Bay en de Atlantische Oceaan. Als we de inlet binnen zijn volgen we weer een stukje ICW en zo komen we op een mooi meertje waar we als enige ankeren achter de badplaats Wildwood. Een straatje door en we zijn weer op het stand, maar ook het meertje zelf is prima om in te zwemmen. We halen water om de tank bij te vullen bij een privé jachtclub en worden daar meteen uitgenodigd voor een gezamenlijk drankje want het is feest; Christmas in July optocht van prachtig met lichtjes versierde boten, geheel in kerstsfeer. Weer heel veel hele aardige Amerikanen ontmoet. We zijn zo’n beetje een bezienswaardigheid met ons bootje helemaal uit Holland. You came all the way from HOLLLLLLand in that thing …. God bless you!
We nemen de bus naar Cape May, een badplaats met oude allure. Weer prachtige huizen waarvan de meeste nu B&B zijn.
Jammer dat het geheel nu zo vercommercialiseerd is maar de kustlijn ziet er nog steeds mooi uit.
Als we al helemaal klaar zijn om te vertrekken, vertekt tegelijk met ons een grote motorboot. De man roept ons toe dat we bij hem langs moeten komen. Hij woont in Manasquan en we kunnen bij hem voor de deur “parkeren”. Hij roept ons zijn telefoonnummer toe en we moeten maar bellen als we er aankomen. Nou ja, we zullen wel zien. We maken eerst nog een stop in Atlantic City en zijn dan van plan direkt door te varen naar New York. Atlantic City is helemaal omgebouwd tot gokstad en als je het bouwen overlaat aan Donald Trump krijg je zeker iets moois!!
We nemen een kijkje binnen in de gokhal en zien daar alleen maar oude mensen aan de gokmachines. Zouden ze gokverslaafd zijn?
Atlantic City is een stad zonder hart, vies en vuil. Hier en daar staan nog een paar huizen tussen de grote gokpaleizen, stoepen zijn er niet meer en een tuin hebben ze al helemaal niet meer. Wat een rampenstad. We liggen geankerd voor een appartementengebouw in aanbouw in de buurt van een paar geroeste vissersboten. De politie adviseert ons hier niet te blijven liggen want een erg criminele buurt. Ze begeleiden ons naar een andere plek omdat we door een heel smal slootje moeten dat ons erg ondiep lijkt. Maar onder hun begeleiding lopen we niet vast en de politiemannen zijn supervriendelijk en behulpzaam. Jammer dat de stad of het strand vanaf deze ankerplek niet te bereiken zijn.
Dus stellen we onze plannen bij en gaan we een tussenstop maken bij onze “vrienden” in Manasquan (we weten niet eens hoe ze heten). Een mooie plek ook voor Kim om aan boord te komen want er rijdt een trein naartoe. En worden wij daar door die voor ons totaal onbekende mensen, vriendelijk ontvangen. Ze staan ons al op te wachten op de kade. Er is inderdaad een klein plekje om te ankeren voor hun huis. Om er te komen moeten we door een heel smal ondiep slootje varen, vervolgens door een hele smalle brug die maar voor 80% open gaat. Dus schuren wij langs de muur om de mast niet te beschadigen. Maar dan heb je ook wel wat. We worden direkt uitgenodigd om te komen eten. En of we willen blijven slapen. Of moet je wassen. Of wil je de auto gebruiken. We hebben ook nog 8 fietsen in de garage staan. En ga zo maar door. Manasquan is een heel mooi dorpje met een gezellige winkelstraat en een prachtig strand. We maken graag gebruik van de fietsen en halen Kim op van het station met de auto. Super toch.
We blijven hier een dagje langer dan gepland en hebben hier ook sinds lange tijd weer eens een heerlijke flinke onweersbui met heel veel regen.
Op zaterdag 31 juli varen we onze laatste etappe naar New York. Er is helemaal geen wind maar het is wel heel helder. Als we nog 23 mijl van NY verwijderd zijn, ziet Kim als eerste de skyline van Manhattan. New York here we come! Omdat het toch te laat geworden is doen we eerst nog een overnachting bij Sandy Hook, op 15 mijl van N.Y. Eindelijk lijken we nu buiten het hittegolfgebied te zijn gekomen, de temperatuur is terug naar normaal maar het is ook bewolkt en regenachtig. Niet mooi genoeg voor de “intocht”. Dus varen we de volgende dag eerst naar Sheepheads Bay, Brooklyn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten